روستای کهنه کلباد از کهن ترین روستاهای غرب شهرستان بندرگز و دروازه اصلی استان گلستان دارای پیشینه های مختلف تاریخی و فرهنگی و دینی که بطور کلی از گذشته مظلوم و محروم واقع شده است و به اندازه تاریخش موفق نبوده است که این خود در وحله اول به خود مردم و شوراها و در وحله دوم مسئولین منطقه ای برمیگردد.

روستای تاریخی کهنه کلباد دارای جنگل بکر و در واقع دست نخورده که دارای حیوانات وحشی و درنده که به جهت صعب العبور بودن تا بحال بکر مانده است.

نزدیک بودن این روستا به در یا از شمال و به جنگل از جنوب و فضای سبز بسیار عالی و هوای پاک و وجود تپه های باستانی و اماکن متبرک چشم مسافرین را از جای جای این میهن به خود جلب نمده است .غروب های غم انگیز و طلوع های دل انگیز و صدای چه چه پرندگان چشم و گوش هر فردی را به خو معطوف نمده است.

این روستا در کشاکش تارخ خود همواره دچار تغییرات و پیروزی ها و شکست هایی بوده است که سهم هر یک به زنده ماندن روستا کمک بی شائبه ای کرده است و اهالی آنرا مردمانی با فرهنگ و سخت پوش تشکیل داده است.

خانواده های اصیل کهنه کلبادی که آبا اجداد شان از گذشته در این روستا می زیسته اند اندک هستند و این بدین جهت است که در چندصد سال پیش اتفاقات طبیعی از قبیل بیماری های واگیردار، آتش سوزی و ... ساکنان را به جای جای منطقه و اغلب آن بر اثر بیماری جان خود را از دست داده اند و به همین جهت قبرستان های متعددی در اطراف این روستا قرار گرفته است که یکی از آنها دارای زبان زد و عام و خاص است.

اقوامی چون با نام خانوادگی نظیر حسینی کلبادی ، عسکری، کهنه کلبادی، احمدی، ریاحی، لشکربلوکی، نصیری،افتخاری، رمضانی، قربانی باقری، دماوندی و... میاشند. همان طوریکه اشاره شد بیشتر ساکنین آن مهاجر هستند و از خانواده های حسینی از جمله مهاجرانی هستند که از روستای برما که یکی از روستاهای کوچک هزار جریب بهشهر می باشد اصل و نصب آنها به آنجا برمیگردد.از این خاندان بزرگانی چون مرحوم حاج سید بابا حسینی برمائی و فرزندان بزرگوارشان مرحوم حاج سید طاهر حسینی کلبادی و حاج سیدفاضل حسینی کلبادی و مرحومه حاجیه سیده زهرا حسینی کلبادی به نیکی از آن بزرگواران یاد شده است که شجره نامه آن بزرگواران به امام محمدباقر(ع) از فرزندانش عبداله بر میگردد که مرحوم آیت اله حاج سیدجعفر حسینی برمائی از فضلا و علمای بزرگ بهشهر از بستگان نزدیک این خاندان می باشد.

این روستا اولین روستا ی استان گلستان و اولین روستایی است که مرغداری در سالیان اخیر در این روستا و همچنین تولید تخم مرغ ماشینی احداث گردیده است.

بهترین نجاری ها را در این روستا می توان یافت که جا دارد از اساتید ی چون مرحوم استاد حسین عسکری و مرحوم سیدتقی حسینی کلبادی که سالیان متمادی را به شغل نجاری و تولیددرب و پنجره های چوبی و سقف ساختمان ها و ساخت منبر های چوبی به فعالیت مشغول بوده اند و در حال حاضر نیز فقط ساخت منبر و آن هم از دستان شیخ قنبر ریاحی وجود دارد.

شغل عمده افراد کشاورزی و دامداری می باشد که جوانان آن به دلیل عدم اشتغال به مهاجرت به نقاط های مختلف کشور رفته اند که هر کجا باشند به سرای خویش می اندیشند.

از دیگر بزرگان معنوی این روستا که به نیکی یاد می شود مرحوم حاج ابوالحسن عسکری می باشد که سالهای متمادی بمانند سایر عزیزان در کارهای عام المنفعه پیشتاز بوده است   و جا دارد از همه عزیزانی که از گذشته تا بحال برای این روستا قدمی برداشته اند نظیر حاج اسداله احمدی که سالها بعنوام خادم مسجد فعالیت داشته و همچنین مرحومان محمدباقر نصیری و همسر مکرمه اش که خانه و حیاط شان را وقف ساخت فاطمیه نموده اند و حسینیه روستا که یادگار مرحوم حاج سیدفاضل حسینی کلبادی می باشد و جا دارد از واقفان مسجد و حمام قدیم روستا که در قسمت های بعدی به آن می پردازیم به نیکی یاد کنیم.

اهالی و جوانان گذشته این روستا مجاهدت های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی چه قبل از انقلاب و چه پس از انقلاب و اکنون نیز در جوانان امروز کمی کمرنگ شده است در این مسیر چه بسیار افرادی بدون هیچگونه مزد و پستی در دنیا و نه برای جاه طلبی دنیایی بلکه با غیرت و سادگی و پاکی و خلوص نیت قدم گذاشته اند و جانباز ها و شهدایی را تقدیم این انقلاب نمودند و به همین منظور جا دارد یادی بکنیم از شهدای این محل : شهید محمدجعفر نصیری، شهید علی اصغر کهنه کلبادی، شهید محمدرضا کهنه کلبادی و آزاده و جانباز شهید سیدکریم حسینی کلبادی که بنیانگذار پایگاه مقاومت بسیج در این روستا میباشد و همچنین افراد و بزرگان که در این روستا سالهای متمادی زیستند و اکنون جایشان در میان ما خالی است یادی بکنیم  و برای آنها طلب مغفرت و آمرزش نمائیم که از سال های 60 به بعد دار فانی را وداع گفتند:

عزیزاله عسکری و همسرش حاجیه حوا کهنه کلبادی- توران عسکری-شریفه دماوندی-خدیجه ذبیحی-حوریه ریاحی- گل برار ریاحی-طیبه دماوندی-عباسقلی حیدری-حاج مرا عسکری-حاج سیدهادی حسینی کلبادی-سیده ننه حسینی کلبادی-استادحسین عسکری و همسرش امه لیلا کهنه کلبادی همچنین دختر گرامیش معصومه عسکری-کربلایی قربانعلی عسکری و همرش حاجیه نرگس کهنه کلبادی-حاج عیسی لشکربلوکی و همسرش حاجیه خدیجه احمدی-نعمت لشکربلوکی-حاج زین العابدین عباسی و همسرش حاجیه هاجر عراقی-کربلایی حسینعلی کهنه کلبادی و همسرش حاجیه لقمان مسگر-کربلایی عباس رحمانی و همسرش حاجیه خیران کهنه کلبادی-منوچهر رحمانی و دختر گرامیش زینت رحمانی-جانعلی ریاحی-علی اصغر عباسی-قاسم احمدی و فرزند گرامیش مرتضی احمدی-مهدی احمدی-ولی عسکری-حاج ابوالحسن عسکری-مشهدی مصیب نصیری-علی اکبر نصیری-کربلایی علی اصغر کهنه کلبادی-علی اکبر کهنه کلبادی-جمعه علی نصیری-علی بابا عسکری-کربلائی رمضانعلی افتخاری-کاظمعلی نصیری-حسینعلی نصیری-محمدباقر نصیری و همسرش فاطمه قاسمعلی-شهربانو عسکری-حاج سیدبابا حسینی کلبادی-حاج سیدطاهر حسینی کلبادی و همسرش حاجیه ام هانی عسکری-حاج سید فاضل حسینی کلبادی و همسرش حاجیه باجی عسکری-حاج سید تقی حسینی کلبادی- مشهدی سیدحمزه حسینی کلبادی-سیده رقیه حسینی کلبادی-سیدکاظم حسینی کلبادی و دختر گرامیش سیده صفورا حسینی کلبادی-سید بابا حسینی کلبادی،حمید هادیان،سپیده عموزادی و عزیزانی که از قلم افتاده اند.

در خاتمه جا دارد به مانند گذشتگان به آب و خاکمان عشق بورزیم و نام نیک بر جای بگذاریم و تا جایی که روستایمان را روستای مهد بزرگان بنامند.

تهیه و تنظیم: سیدقاسم حسینی کلبادی